چند یادداشتی که امروز اضافه کردم(در مورد تریزیا شرلی و جوزف امین) اشاره میکنند به مشکل بزرگی که من با هویت و تاریخ نگاری معمول ایران دارم، به خصوص در رابطه با چند قرن گذشته و غرب. معمولا ایران به عنوان کشوری استعمار شده تلقی میشود و ما همه قربانی دسیسه های استعمارگران پیر(انگلیس و روسیه) و نو (آمریکا). این روایت خصیصات تاریخی ایران را به عنوان یک ساختار سیاسی که به صورتهای مختلف در برهه های متفاوت خود استعمارگر بوده ناگفته میگذارد. یکی از دلایل من برای این پروژه شکستن این روایت قربانی نماست.